Trabzonspor’un Ziraat Türkiye Kupası’nda kendi sahasında Akhisar Belediyespor’a yenilerek elenmesi moralleri bozdu. Doğrusu, pek de hesapta yoktu bu akıbet. Lig’den kopalı çok olmuş, elde bir kupa umudu kalmıştı. Yeni bir yönetim gelmiş, ortalığı toparlamaya çalışıyor ve görünen o ki bir şeyler de yapıyordu. Kimse açıktan söylemese de sanki kupada finale kadar gideceğimiz şeklinde umutla karışık bir inanış vardı camiada.

Geçici görevle gelen Sadi hoca da yoğun bakımdaki takımın en azından kalp atışlarını düzene koymuştu, ayağa kaldıramamış olsa bile. Hâttâ göz kapakları bile kımıldar gibi olmuştu. Halefi Hami Mandıralı da camiada kredisi olan biriydi, tabii ismi üzerinde ittifak yoktu ve zaten Trabzonspor’da yüzde 50’nin üzerindeki mutabakat ittifak sayılırdı.

Daha önce Trabzonspor’da görev yaptığı dönemde Hami hocayı başarılı bulanlardan biriydik. Nasıl bir yönetimle çalıştığını sadece biz değil dünya âlem biliyordu, elindeki imkânlar ölçüsünde başarılı olmuştu bize göre. O günlerde “Hami’yle devam. Lütfen…” başlıklı bir yazı kaleme almıştık, arşivde duruyor. Ayrıca geçen pazar gecesi televizyona çıkan başkan Muharrem Usta da “O dönem biz olsaydık kendisiyle devam ederdik” mealinde sözler de sarf etmişti.

Ebediyete akıp giden zamanda Trabzonspor’dan yarım düzine kadar teknik direktör gelip geçtikten sonra Hami yine geldi. Tanıyabildiğimiz kadarıyla kendisi ruh halini olduğu gibi beden diline yansıtan bir mizaca sahip. Önceki görev döneminde kendini sahadaki oyuna iyice kaptırıp kenarda depar atan, şut pozisyonlarında gayri ihtiyari tekme savuran bir Hami görüyorduk.

Geçen akşam Akhisar maçında televizyon ekranından gördüğümüz Hami hocanın eski haliyle alakası yoktu. Sanki göreve geleli hayli zaman olmuş, işler bir türlü istediği gibi gitmemiş, her şeyden umudu kesmiş, kamuoyu “Ha şimdi istifa edecek, ha bir maç sonra istifa edecek” diye bekler vaziyette… Ben maçtaki oyundan, çok yanlış bulunan kadro tercihinden daha çok bu görüntüsüne şaşırdım Hami hocanın. Daha bismillah, göreve başlar başlamaz bu yılgınlık da neyin nesiydi?

Belki de tamamen benim hüsnü kuruntumdur bu düşünceler. İlgisi bile bulunmamaktadır, Hami hocanın başka bir derdi, tasası vardır. Eğer öyleyse temenni edelim de her neyse o derdinden bir an önce kurtulsun. Yoksa bir futbol takımında oynama yapılacak en son mevkiin stoper mevkii olduğunu ben bile biliyorsam hayatı futbolun içinde geçmiş birinin bilmiyor olması mümkün değil. Böyle bir düşünceye kapılmayı bile zül addederim. Varsın halı sahadan başka top yüzü görmemiş olanlar hocayı yerden yere vursunlar, çok çok da kendisi adını soyadını bile hatasız yazamadığı halde yılların gazetecisine “Ne biçim gastecisin?” diyenler kadar komik olurlar.

Hami hocanın Trabzonspor’un başında başarılı olmasını can-ı gönülden arzu edenlerdeniz. Fakat bu demek değildir ki ne yaparsa yapsın, hangi sonuçları alırsa alsın, kendisini her halükârda orada görmek isteriz. Asla öyle bir düşüncemiz olamaz, böyle bir zihniyete sahip olmanın ve o zihniyetin emrettiği istikamete gitmenin neye patladığını bizzat yaşadık.

Üç yıl önceki Hami’yi görmek istiyoruz. Ondan sonra da eski Trabzonspor’u görebileceğimiz ümidiyle…