Öteden beri önemli olduğunu düşündüğüm olayları ve anıları Allah ömür verirse emeklilikte kitaba dönüştürürüm diye kaydediyorum. Günlüğüme uzun zaman önceleri o günün koşullarında yaşananlara dair bazı notlar almış, bir yıl öncesinde benzer olayların yaşanması üzerine daha önce kaleme aldığım düşüncelerimi Facebook sayfamda yeniden özetlemişim. Geçen hafta üzerinden bir yıl geçince Facebook söz konusu özeti önüme yeniden getirdi. Bu özeti ihtiva eden mesajımı hiç değiştirmeden sizlerle paylaşmak istiyorum.
“Dünyanın güçlü ülkeleri çıkarlarına odaklandığı için dostlukları da çıkarlarına göre değişim gösterir. Bizim oraların tabiri ile biraz oynaktırlar. Haksızlığa uğradığımızda onlara karşı tepkilerimizi koyuyoruz. Bu normal bir davranıştır. Ama asıl yapmamız gereken sürekli lanet okumak değil, dünyanın her yerinde mesleğini icra edebilecek donanımda doktor, mühendis, sanatçı, akademisyen, öğretmen vb. mesleklerde yetiştirmektir. Ne zaman Kazakistan dağlarında Türk botanikçiler, Amazon ormanlarında Türk belgeselciler, kutuplarda Türk araştırmacılar, Fas üniversitelerinde Türk akademisyenler, Müslüman olmayan ülkelerde Türk ilahiyatçılar, Çin ve Moğolistan kütüphanelerinde Türk tarihçiler, Irak okullarında Türkiye'den mezun öğretmenler,……..olursa her şey yoluna girecektir. Başka bir ifade ile insan kaynağımıza yatırımdan gayrisi nafile. Avrupa’daki nüfusumuzu düşünün. Zamanında gerekli hamleleri yaparak birçok vatandaşımızın oralarda kimliğini kaybetmeden yetişmesini sağlamış olsaydık bugün Avrupa ülkeleri bize karşı harekete geçmeden önce iki kere düşünürdü. Ama şimdi. Ülkelerin gücü, nüfusu ve iyi niyetli insanlarının çokluğu değil, çağın gerekleriyle yetişmiş insan sayısıdır. Bu gücü bugünden yarına oluşturmak mümkün değil ama en azından planlamamız o yönde olmalıdır”.
Tarihe ve hatırlayabildiğim ömür dilimime baktığımda temel bazı sorunlarla yeniden ve yeniden yüzleşmek zorunda kalıyoruz. Oturduğumuz yerden ülkemizdeki değişimleri fark edemeyiz. Seyahatlerimizde alıcı gözle Anadolu’yu gezdiğimizde şehirlerden, ulaşım yollarına, limanlardan iletişim ağlarına kadar birçok sevindirici değişime şahitlik ederiz. Buna mukabil yukarıdaki mesajımda ulaşmayı arzu ettiğimiz alanların da içinde olduğu temel konularda aynı şeyleri tekrar tekrar konuşuyor olmamız düşündürücü. Tekrar eden temel sorunların çözümü ancak bunları kabullenmek ve toplumsal anlayış değişikliği ile olabilir. Bunu yapmadığımızda diğer alanlarda kaydedilen gelişmeler gün gelir etkisizleşebilir. Duyguların davranışları etkilemediği bir toplum düşünülemez. Fakat her şeye, bizde olduğu gibi duygular ve arzularla karar vermek ise temel sorunların çözümünü engeller. Aynı sorunları ve arzuları sürekli tekrar etmemek, nesnel bilginin üretimi ve kullanılması sonucu refah düzeyinin artması ile mümkün olabilir. Artık geçmişte boğuştuğumuz temel sorunlarımıza ait günlüğümde tuttuğum mesajlarımı tekrar tekrar yenileme, yerine geleceğe dair yeni şeyler konuşmak ve yazmak istiyorum. Yeni şeyler ise, hep birlikte karar vermek (ortak akıl) ve bilgiye dayalı gayretle mümkün olur.
