Birkaç gün önce İstanbul’da ilginç bir organizasyon gerçekleştirildi. Bir siyasetçi, seçim bölgesinden yaklaşık 1200 kilometre uzaktaki bir başka şehirde salonu dolduran 500’e yakın insana hitap etti, seçimi kazandığı takdirde uygulayacakları belediyecilik anlayışı ve ana hatlarıyla da olsa projeleri hakkında bilgiler verdi.
Öncü ve örnek dernekler
AK Parti Trabzon Büyükşehir Belediye Başkan Adayı Murat Zorluoğlu’nun misafir olduğu ve Trabzon Çaykaralılar Derneği ile Pendik Trabzonlular Derneği’nin ortaklaşa düzenlediği akşam yemeği organizasyonundan söz ediyoruz. Her iki dernek de takdir ve teşekkürü hak ediyorlar. İstanbul’daki Trabzon onların vesilesiyle “Biz buradayız” demiştir. Bu teşebbüs inşaallah öncü ve örnek olacaktır.
İstanbul’da yaşayan Trabzonlular istisnalar dışında oylarını İstanbul’da kullanacaklar. O halde adı geçen dernekler neden böyle bir masrafa ve zahmete girdiler, Murat Zorluoğlu neden altın değerindeki zamanını sarf etti? Bunun sebebini Zorluoğlu konuşmasının sonlarında açıkladı:
“Trabzon sadece Trabzon’dan ibaret değildir. Biz nasip olur da belediye başkanı seçilirsek sadece Trabzon’daki Trabzonluların değil, yeryüzündeki bütün Trabzonluların belediye başkanı olacağız. O yüzden sizlerle sıklıkla bir araya gelecek ve istişare edeceğiz. Bu mega projeleri sizlere arz ediyorum ki, bakan düzeyinde önemli insanlarla sürekli bir araya geliyorsunuz, onlara bu projeleri hatırlatınız”
Bu ifadeler, bir gerçeğe işaret etmektedir. Bir kere, gurbette yaşayan Trabzonlular memleketlerine olan sevgi ve aidiyetlerini hiç kaybetmemektedirler, son zamanlarda artan iletişim ve ulaşım imkanları sayesinde bu duygusal bağı aşıp fiziksel bağa dönüşmüştür. Bir çok Trabzonlu, Trabzonspor’un maçı vesilesi gibi nedenlerle gün sayısına vurduğunuzda artık yılın belli bir dönemini memleketlerinde geçirmektedirler. Haberlerde memleketin hava durumunu öğrenmeden yatmayan nesillerin yerini, artık memlekette de bir parça hayatı bulunan nesiller almaya başlamıştır. Sayın başkan adayının gelip İstanbul’da konuşma yapmasının altında yatan esas sebep budur.
Ulaşım kolaylaştı, entegrasyon başladı
Memleket ile eskisinden daha fazla hemhal olan İstanbul’daki Trabzon, kendi arasında da ister istemez gün geçtikçe daha entegre olmaya başlamıştır. Bu da, kendi aralarında bir ilişkiler ağı kurulmasına ve gelişmesine yol açmıştır, bundan sonra da açmaya devam edecektir. Eskiden sadece memleket hasreti ana sebebiyle bir araya gelerek kemençe çalıp türküler söyleyen, yöresel yemekler yiyerek dağılan insanlar artık yaşadıkları şehirde lobiler oluşturmaya, Trabzon kimliğiyle yer edinme çalışmalarına başlamışlardır.
Gurbetteki Trabzonlular eskiden sadece hasret gidermek amacıyla bir araya gelip sonra dağılırken, şimdi o sözünü ettiğimiz ilişkiler ağının olumlu ya da olumsuz yan etkilerini de yaşamaktadırlar. Basit bir örnek vermek gerekirse, İstanbul’un bir ilçesinde belediye meclis üyesi olmak isteyen iki Trabzonlu arasında bir yarış söz konusu olabilmekte, bu da her yönüyle bir rekabet ortamı doğurabilmektedir. Meclis üyesi konusunu örnek olarak verdik. Bu dernek ya da federasyon başkanlığı da olabilir, meslek örgütleri seçimleri de...
Basın da değişmelidir, hep güzellikleri yazamaz
Tam bu noktada karşımıza bir de basın gerçeği çıkmaktadır. Gurbetteki hemşehrilerimiz, kendi pozisyonlarının değişip geliştiğinin yeterince farkında mıdırlar bilmiyoruz ama İstanbul’daki Trabzon basınının eskisi gibi yazıp çizmesini, hep iyilikleri ve güzellikleri haber yapmasını beklemektedirler. Hayat değişirken medyanın aynı kalmasını beklemek tam anlamıyla traji-komik bir beklentidir. Gazeteci, hayattaki olumlu ve olumsuz gerçekleri yazmalıdır ki vazifesini gerçek anlamda yerine getirebilsin. Eğer öyle yapmazsa, o sözünü ettiğimiz Trabzonlular arasındaki ilişkiler ağı da sağlıklı gelişmez. Bu gerçeğin en kısa zamanda anlaşılması lazımdır, çünkü biz İstanbul’daki Trabzon gazetecileri görevimizi tam anlamıyla yapamıyor olmaktan dolayı bunalmış durumdayız. Anlaşılmasa da biz bir şekilde anlatmak zorundayız. Nihayetinde o da medyanın görevleri arasındadır.
