ANNELER GÜNÜ
Sessizce kutlayın ne olur ?
Gün yüzü görmeden, susarak yaşayanlar var.
Yetimleri olan ;
Şehitleri olan ;
Gözyaşı kurumayan;
Ama yürekten ağlayan;
Hiç anne olamayan anneler var.
Mutluluğunu, kimsenin gözüne sokma, Fotoğrafınla hediyenle.
Sessizce kutlayın ne olur?
Onlar yıldızlara;
Onlar parlayan gökyüzüne küskün;
Onlar hep eksik, hep yarım;
Elindeki yanık kına taştan;
Yattığın döşek, yorgan ottan;
Bazen el sallarsın hasta yataktan;
Sedirin tahtadan;
Hem çalışırsın toprakta;
Hem sofra kurarsın, ne varsa erzaktan;
Kömür karası çatlak ellerinle.
Sessizce kutlayın ne olur?
Asker yolu bekler gibi;
Bekler babayı balayı;
Sonra kaybeder eşini habersizce;
Taş atana ekmek at diyen sen;
Ben ilaçlarla doydum, siz yiyin;
İyi olun, bir olun, birlik olun;
Hava soğuk kış uzun;
Bir Şubat sonunda aldın başını gittin.
Bizi baş başa bıraktın;
Bir ömre bedel sözlerinle.
Sessiz olun ne olur?
Çarık giyeni de gördüm;
Çarık da giydim derdin;
Henüz onbeşinde.
Urban eski;
Çarşafın küf bağlamış;
Hatırlarını çıra gibi yaktın;
Ayazlı bir gecede.
Etrafıma baktım kimseler yoktu.
Belki de kimse görmedi seninle.
Ellerimi açtım konuştum Ebabille.
İnan anne!
Beni de gömdüler seninle…
